|
bv |
|
Woont
in: Villanueva de San Juan (Sevilla)
30 januari 2004 Hola,
ik ben Marc, 36 jaar en woon in Villanueva De San Juan. Ben getrouwd met een rasechte Sevillaanse en samen hebben we een zoontje van 16 maanden. Hoe ben ik nu hier terecht gekomen? Wel mijn verhaal is een beetje anders.
Ik had geen voorliefde voor Spanje, integendeel. Ik heb in mijn jeugdjaren heel wat afgereisd maar nooit wilde ik naar Spanje gaan. Spanje had voor mij totaal geen waarde. Het beeld wat ik had van Spanje was totaal verkeerd. Overvolle stranden, bloederige stierengevechten en Spanjaarden die meer van hun “siesta” hielden dan van hun werk. Dat is in het kort gezegd wat ik van dat zuiders land in gedachte had. Totdat ik op een dag een werkaanbieding kreeg voor Ibiza.
Ik kon beginnen als animator in een hotel in Ibiza. Vermits ik al jaren met de gedachten rondliep om ooit eens naar het buitenland te gaan om te werken greep ik deze kans met twee handen vast. Dat het in Spanje was interesserde me eigenlijk weinig. Met een contract voor 6 maanden en een vliegtuigticket op zak vertrok ik richting Zuid-Europa. Het duurde niet lang of ik werd verliefd op een Spaanse furie (positief dan wel he). Zij werkte in hetzelfde hotel als ik. Na het seizoen keerde ik niet terug naar België maar naar de thuishaven van mijn vrouw, nl. Villanueva De San Juan. Een klein dorpje in de Sierra Sur, Andalucia, in de provincie Sevilla. Dat dorpje ligt tussen Sevilla en Malaga. Midden in de natuur. Het volgende dorp ligt zo´n 25km van ons af. Het is er prachtig. Het is een van de “witte dorpen” en meteen ook een van de kleinste (1480inwoners).
Het enige probleem in deze dorpen is dat er geen werk is. De meeste mensen werken in de zomer in het toerisme aan de costa´s en in de winter hebben ze de olijven oogst. Ook wij moesten iedere zomer onze koffers pakken en vertrekken richting Ibiza. Totdat ik het idee kreeg om zelf iets op te starten in het toerisme, maar dan wel in ons dorpje. Ik had trouwens geen zin om ieder jaar opnieuw heen en weer te verhuizen van ons dorp naar Ibiza en terug. En zo zijn we begonnen met plattelandstoerisme hier in dit prachtige Villanueva De San Juan. We verhuren vakantiewoningen.
Ondertussen heb ik mijn hart verloren aan dit mooie Andalucia. Nooit had ik gedacht dat Spanje zoveel te bieden heeft. Eigenlijk moet ik zeggen Andalucia, want de rest van Spanje ken ik niet. Maar Andalucia heeft iets speciaals. Nooit ben ik dat tegengekomen in een ander land. Nooit heb ik datzelfde gevoel gehad. Hier kunnen de mensen een feest maken met een glas wijn en een stuk “chorizo”(spaanse worst). Hier maken de mensen tijd om te genieten van het leven. Er wordt hard gewerkt maar genieten speelt een belangrijke rol. Maar het is anders genieten als bij ons. Hier kent men de kunst om met zeer weinig zeer veel te doen. Het is niet belangrijk wat voor auto je hebt, het is belangrijk dat je een auto hebt. En dat is het grote verschil in mentaliteit. Een mentaliteit die in onze Noord-Europese landen nog weinig te vinden is. Ik spreek natuurlijk over het leven in een klein dorpje. Een leven wat voor mij ideaal is, waar ik nooit had van durven dromen. Ik ben gelukkig en elke dag dank ik God dat ik hier mag leven. Ik moet er ook bijzeggen dat ik het geluk heb gehad dat ik hier altijd op de steun en de hulp van de famillie van mijn echtgenote kon en nog steeds kan rekenen.
Daarom probeer ik nu ook mensen die hier willen komen wonen een handje toe te steken (daar waar ik kan) omdat ik weet dat het niet altijd even gemakkelijk is.
Groetjes en tot wederhoors. Marc
>> TERUG |